علائم اوتیسم ممکن است در کودکان زیر یک سال نیز دیده شود. در حال حاضر پزشکان مهارت بیشتری در تشخیص و شناسایی این اختلال کسب کرده اند. معمولا پدر و مادران اولین کسانی هستند که متوجه تفاوت رفتاری فرزندان خود با سایر بچه ها می شوند. اگر چه حتما باید تشخیص نهایی توسط پزشک متخصص صورت گیرد.
برای آشنایی بیشتر خانواده ها با برخی از علائم و نشانه های اختلال اوتیسم در کودکان دو ساله و بالاتر، موسسه فرزندان برتر این مطلب را تهیه کرده است که مطالعه آن به خانواده ها جهت شناسایی بهتر این اختلال پیشنهاد می شود.
اوتیسم از جمله اختلالات مغزی است که موجب کاهش توانایی فرد جهت ایجاد ارتباط می شود. این اختلال طیف وسیعی داشته و در کودکان شیوع نسبتا بالایی دارد.
تعدادی از این کودکان قادرند از پس این اختلال برآیند، برخی فقط در انجام حرکات با مشکل مواجه هستند و گروه دیگری از آن ها در اختلال در تکلم دارند.
شیوع اختلال اوتیسم
در سال 1975 آماری را سازمان جهانی بهداشت منتشر کرد طبق آن مشخص شد که از هر 5 هزار نفر، یک کودک مبتلا به اختلال اوتیسم است. اما این آمار در سال 2004 به یک کودک در 166 نفر افزایش یافت و در سال 2014 به یک نفر از هر 42 کودک رسید.
اختلال اوتیسم در گذشته به 5 گروه دسته بندی می شد اما در حال حاضر گفته می شود که این اختلال جز اختلالات رفتاری بوده و طیف مختلفی دارد.
در بسیاری از افراد اوتیسمی، تعداد زیادی از علائم آن بروز کرده و گفته می شود که این افراد به طیف شدید این اختلال مبتلا هستند. اما برخی دیگر از مبتلایان، فقط در زمینه برقراری ارتباط با مشکل مواجه هستند و نمی توانند احساسات دیگران را درک کرده و دوست صمیمی پیدا کنند، و جز طیف خفیف اوتیسم قرار می گیرند.
نشانه های ابتلا به این اختلال، معمولا در سن 9 ماهگی واضح است اما زمانی که کودک به سن 2-3 سالگی برسد، این علائم کاملا مشخص هستند. نشانه های این اختلال در سه حوزه برقراری ارتباط، تکلم، علائق و بروز رفتارهای تکراری مشاهده می شود.
علائم هشدار دهنده اختلال اوتیسم در سال دوم زندگی کودکان
در سال دوم زندگی کودکان نشانه های ظاهری ابتلا به اختلال اوتیسم بیشتر مشخص است. کودکان نرمال در دو سالگی قادرند جملاتی را بر زبان آورده و حتی برای رفع نیازهای خود، از دست برای اشاره کردن کمک بگیرند اما کودکان اوتیسمی چنین توانایی ندارند. در ادامه به نشانه های اوتیسم کودکان در سن دو سالگی اشاره شده است و حتما باید والدین در صورت مشاهده این علائم کودک را جهت بررسی دقیق تر نزد پزشک متخصص ببرند.
- کودک مبتلا به اوتیسم در 16 ماهگی قادر نیست هیچ واژه ای برای حرف زدن به کار ببرد.
- این کودک در 18 ماهگی، برای انجام بازی حتی تظاهر نمی کند.
- در سن 2 سالگی، نمی تواند جملات دو کلمه ای را به کار ببرد.
- از مهارت های گفتاری کمی برخوردار است.
- علاقه خاصی به اتفاقات پیرامون نشان نمی دهد.
علل ایجاد اختلال اوتیسم
در ایجاد اختلال اوتیسم، عوامل مختلفی سهم دارند اما توارث نقش پر رنگ تری در بروز آن ایفا می کند. جهش های ژنتیکی و توارث ژن ها از جمله علل ایجاد این اختلال هستند.
امروزه هر چند علم پزشکی پیشرفت زیاده داشته ولی تا کنون اطلاعات دقیق و کاملی از نحوه بروز این اختلال به دست نیامده است. مطالعات زیادی در این خصوص صورت گرفته و بیان شده که عوامل مختلفی همچون کمبود های تغذیه ای در دوران بارداری، سن بالای پدر و مادر در زمان بچه دار شدن و بیماری های دوران نوزادی در بروز این اختلال موثر هستند.
علائم واضح اختلال اوتیسم در کودکان دو سال دو سال و بزرگتر
همان طور که در مقاله موجود در سایت " علائم اوتیسم در نوزادان" اشاره شد، اختلال اوتیسم در کودکان کمتر از یک سال با نشانه هایی هشدار دهنده ای همراه است. کودکان اوتیسمی در سنین بالاتر نیز دارای علائم هشدار دهنده خاصی هستند که به تشخیص دقیق تر این اختلال کمک می کند.
والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که بسیاری از رفتارهای کودکان اوتیسمی در کودکان نرمال نیز وجود دارد. بنابراین جهت تشخیص قطعی نیاز است که رفتار کودک توسط پزشک متخصص مورد ارزیابی قرار گیرد.
کودکان مبتلا به اوتیسم در سنین دو سالگی ممکن است علائم زیر را داشته باشند:
تاخیر زبانی
برخی از کودکان اوتیسمی قادر نیستند برای رفع نیازهای خود حرف بزنند. عده ای از این کودکان هرگز صحبت نمی کنند و گروه دیگری از آنان، اگر چه مهارت های زبانی را به خوبی می آموزند ولی قادر نیستند در یک گفت و گو شرکت کنند.
داشتن الگوهای گفتاری غیر عادی
این گروه از کودکان ممکن است به شکل تامل کنان و با صدای تیز و یکنواخت با دیگران حرف بزنند. همچنین کودکان اوتیسمی معمولا از تک واژه به جای جملات استفاده می کنند و یا جمله ای را بارها تکرار می کنند. اغلب دیده شده در زمانی که شخصی از این کودکان سوالی می پرسد، همان سوال را تکرار می کنند.
عدم درک حرف های دیگران
کودکان اوتیسمی به نظر می آید که حرف های دیگران را درک نمی کنند و حتی آن ها نسبت به شنیدن اسم خود هیچ عکس العملی بروز نمی دهند.
همچنین این کودکان در موارد بسیاری، به شکل ناگهانی در موقعیت های مختلف شروع به گریه، خنده یا جیغ زدن می کنند.
تمرکز خاص بر یک شی
از دیگر علائم کودکان اوتیسمی در سن دو سالگی می توان تمرکز و دقت آن ها را نام برد. آن ها معمولا تمرکز خاصی بر اشیا و یا بخشی از آن ها نشان می دهند.
تقلید کردن از دیگران
این کودکان به طور معمول رفتار و کارهای والدین را تقلید نمی کنند و علاقه ای به شرکت در بازی های ساختگی و وانمودی ندارند.
علاقه به بازی کردن
کودکان اوتیسمی دوست دارند به تنهایی بازی کنند و کمتر دیده شده آن ها با هم سن و سالان خود رابطه دوستی برقرار کنند و یا اسباب بازی های خود را به اشتراک بگذارند.
نداشتن انعطاف در برابر تغییرات
کودکان اوتیسمی اغلب وابستگی شدیدی به برنامه های روتین و یکنواخت دارند و تغییرات را به سختی می پذیرند. به طور مثال چنان چه مسیر همیشگی که از خانه به مهد کودک می روند، دچار تغییر شود به شدت عصبی شده و رفتارهای تهاجمی نشان می دهند. همچنین آن ها نظم و دقت بسیاری نسبت به وعده های غذایی که می خورند، نیز دارند.
بازی با اسباب بازی به شکل غیر معمول
کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم معمولا زمان زیادی را برای چیدن اشیا در یک خط و منظم کردن آن ها اختصاص می دهند. انجام کارهایی همچون باز و بسته کردن مکرر یک در، فشار آوردن مداوم یک کلید یا دکمه روی وسایل، چرخش چرخ یک ماشین اسباب بازی به آن ها لذت بسیاری می دهد.
حساسیت و تحریک پذیری بالا
اغلب این کودکان در برابر لمس شدن بدن خود توسط دیگران مقاومت می کنند و شنیدن سر و صدای زیاد موجب آشفتگی آن ها می شود.
از دیگر رفتارهای خاص آن ها می توان به حساسیت بالا در برابر استشمام بو ها، پرهیز از خوردن غذاها و پوشیدن لباس های با جنس خاص اشاره کرد.
بروز واکنش های غیر معمول در مقابل درد
در رفتار کودکان اوتیسمی نسبت به درد، واکنش های بیش از حد معمول و یا کمتر از حد طبیعی دیده می شود. به عنوان مثال ممکن است این کودکان با شنیدن صداهای بلند، با دست گوش های خود را بگیرند ولی در زمانی که در حال کندن پوست بدن خود هستند اصلا متوجه این اتفاق نگردند.
بروز واکنش های مختلف در مقابل احساس ترس
این کودکان گاهی بدون علت خاصی می ترسند ولی در مواردی که دلیلی برای ترس وجود دارد، نمی ترسند. به عنوان مثال در مواردی که اشیایی همچون بادکنک را از نزدیک می بینند ممکن است به شدت بترسند ولی دیدن ارتفاع هیچ ترسی برای آن ها ایجاد نمی کند.
اختلالات خواب
تعداد زیادی از کودکان اوتیسمی در زمینه خواب با مشکلاتی مواجه هستند همچون مشکل برای به خواب رفتن، بیداری های زیاد در طول شب و یا بیداری در صبح بسیار زود.
مشکلات رفتاری
این گروه از کودکان رفتارهای خاصی نشان می دهند. در برخی مواقع به شدت بیش فعال بوده و ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه و یا تکانشی نیز بروز دهند.
آسیب زدن به خود
در تعدادی از کودکان اوتیسمی رفتارهای خود آزارانه نیز دیده می شود. به طور مثال ممکن است اقدام به خود زنی یا گاز گرفتن دست های خود کنند.
انجام کارهای تکراری
این کودکان کارهای تکراری همچون بال زدن به شکل بالا و پایین بردن دست ها مانند پرنده ها را مرتبا انجام می دهند.
سایر علائم و نشانه های جسمی اختلال اوتیسم
کودکان اوتیسمی اغلب از مشکلات دستگاه گوارش همچون یبوست و اسهال رنج می برند. در این کودکان معمولا ناهماهنگی در عضلات بزرگ که جهت پیاده روی و کوهنوردی نیاز است، دیده می شود. تشنج و صرع نیز در حدود یک سوم از این کودکان شیوع دارد.
علائم ناشی از مشکلات اجتماعی، زبانی و حرکتی
- کودکان اوتیسمی هیچ تمایلی به برقراری ارتباط با دیگران ندارند.
- نمی دانند چگونه با سایر دوستان و هم سن و سالان خود دوست شده و به بازی بپردازند.
- قادر به درک احساسات خود نیستند.
- معمولا در کاربرد ضمایر با مشکل مواجه هستند و اغلب خود را سوم شخص خطاب می کنند.
- اغلب حرکات صورت آن ها با آن چه که می گویند، مطابقت ندارد.
- قادر نیستند از زبان بدن جهت برقراری ارتباط کمک بگیرند.
- زمان زیادی را صرف نگاه کردن به حرکات پنکه و یا چرخ های اسباب بازی می کنند.
هوش کودکان اوتیسمی
حدود دو سوم کودکان اوتیسمی از نظر ذهنی، کم توان هستند و بقیه آن ها از هوشی معمولی برخوردار هستند. گروهی از کودکان مبتلا به اوتیسم در یادگیری تعدادی از مسائل نبوغ خاصی نشان می دهند. به طور مثال ممکن است به سیارات و نجوم علاقه بسیاری نشان دهند و به سرعت اطلاعات زیادی از آن ها کسب کنند و ساعات طولانی برای دیگران درباره این موضوعات حرف بزنند. در صورتی که با واکنش هایی همچون " بس کن" یا " خسته شدیم" از سوی اطرافیان نیز مواجه شوند، توجهی نمی کنند.
تعداد زیادی از والدین کودکان اوتیسمی در برابر پذیرش بیماری فرزند خود مقاومت می کنند اما چنین رفتاری فقط موجب محروم شدن کودک آن ها از زمان طلایی درمان می شود. در صورتی که در سن مناسب به کودک آموزش های مورد نیاز داده شود، احتمال بیشتری دارد که رفتار کودک طبیعی تر گردد.
قبل از 5 سالگی بهترین سن جهت درمان اختلال اوتیسم است، هر چه این اختلال در سن کمتری تشخیص داده شود میزان موفقیت روش های درمانی افزایش می یابد.